ρύμη

Ορεινός οικισμός (υψόμ. 500 μ.) του νομού Ξάνθης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Σελέρου.

* * *

η / ῥύμη, ΝΑ, και ρύμνη, Ν

1. η δύναμη, η ορμή με την οποία κινείται κάτι, η φόρα («πτερύγων ρύμη», Αριστοφ.)

2. στενή οδός, σοκάκι

νεοελλ.

1. (μηχανολ.) η κινητική ενέργεια κινούμενου σώματος

2. φρ. «στη ρύμη τού λόγου του» — κατά τη γρήγορη αλληλουχία τών φράσεών του, καθώς κυλούσε γοργά ο λόγος του

αρχ.

1. η βίαιη επίθεση στρατιωτών, έφοδος

2. ροπή

3. το ρωμαϊκό στρατόπεδο

4. ρωγμή, σχισμή

5. φρ. α) «ἡ ῥύμη τῆς τύχης» — η μεταβολή τής τύχης

β) «ἡ ῥύμη τῆς ὀργῆς» — η σφοδρότητα τής οργής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ.ῥῡ- τού ἐρύω «σύρω, τραβώ» [βλ. λ. ἐρύω (Ι)] + κατάλ. -μη (πρβλ. γνώ-μη, τι-μή)].